Norman Davies opisując w Bożym igrzysku dwory magnackie w przedrozbiorowej Polsce, oprócz całej rzeszy osób wywodzących się ze szlachty i plebejuszy, którzy pełnili rozmaite posługi na dworze, wymienia także „[...] błaznów, cudzoziemców, karłów i historyków”1.

Zbliża się kolejna rocznica tragicznych wydarzeń (ludobójstwa) na Wołyniu. Napisano już wiele słów na ten temat i ja, jako żywy świadek, chcę się podzielić z wszystkimi zainteresowanymi swoją tragedią.
Urodziłam się 16 grudnia 1936 roku w miejscowości Hurby, gmina Buderarz, powiat Zdołbunów, województwo Wołyń. Z domu nazywam się Ostaszewska, córka Jana i Marii (z domu Zielińskiej).

SB – ten skrót kojarzy się Polakom jak najgorzej. Kresowiakom także, lecz z bezpieką nie polską lecz ukraińską – z banderowską Służbą Bezpeky, tajną policją polityczną OUN Bandery.

Światowe autorytety przypominają o polskich ofiarach Wołynia Już ponad stu światowej sławy naukowców i intelektualistów podpisało się pod listem otwartym, w którym krytykuje się ukraińskie organizacje w Kanadzie za nieuczciwość i wypaczanie historii.

Wieś Podhajce (gmina Jarosławicze, Wołyń). Służba leśna przed budynkiem leśnictwa na zdjęciu z roku 1936. Pierwszy od lewej gajowy Globowski, pierwszy od prawej gajowy Józef Walawko. Wszyscy zostali zamordowani przez UPA w latach 1942-1944.

Nazywam się Marian Sikorski, mam 69 lat , mieszkam na kolonii Siedliska koło Zamościa . Urodziłem się 08.09.1933 r. w Izowie, gm Chotiaczów, powiat Włodzimierz Wołyński. Moja rodzina jest polska, tato miał na imię Marcin, a mama Helena z domu Bieszczanik. Tato był z zawodu belczarzem, potrafił robić belki i obrabiać drzewo.