Wizerunek Ukraińca w telewizji polskiej

Związek Ukraińców w Polsce, korzystając z porad Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, opracował raport o obiektywizmie w polskich mediach w temacie stosunków polsko-ukraińskich. Zgodnie z tym dokumentem, w mediach - zwłaszcza w telewizji - ostatnio można zaobserwować tendencje kreowania negatywnego wizerunku Ukraińca. Jednak instytucji, odpowiedzialnych za przeciwdziałanie tego typu dyskryminacji, nie ma.

Ja i mój mąż Roman Lubich chodziliśmy do tego samego gimnazjum we Włodzimierzu Wołyńskim, ale do różnych oddziałów. Ojcowie nasi, kpt. WP Stefan Lubich i dyrektor Państwowego Liceum i Gimnazjum im Kopernika we Włodzimierzu Leon Kisiel spotykali się na uroczystościach patriotycznych, w których uczestniczyło wojsko. Czasem spotykali się również towarzysko, przy okazji organizowanych imprez rozrywkowych na terenie koszar 23 pp. we Włodzimierzu.

Nazywam się Regina Schab, mam 80 lat, mieszkam w Wałczu, powiat Piła, woj. Wielkopolskie. Urodziłam się 26 marca 1930 r. w kolonii Władysławówka, gm. Mikulicze, pow. Włodzimierz Wołyński. Mój tata miał na imię Piotr Kaliniak, jego rodzice to Marcin i Tekla. Dom rodzinny tata znajdował się w koloni Ewin ok. 2 km od Swojczowa. Tato miał ośmioro rodzeństwa, w tym trzy najstarsze siostry, które tuż po I wojnie światowej wyjechały do Stanów Zjednoczonych, były to panny i tam już pozostały.

  Hilaria Głowacka z Dunajskich i Teresa Ostrowska z Kalińskich jako dzieci doświadczyły okrucieństw wojny. Wspomnienia tego co przeżyły w kwietniu i maju 1944 roku w Kowlu są w artykule "Koszmary z dzieciństwa". Pamiętają obie jednak i inny Wołyń na którym spędziły krótki okres spokojnego, bezpiecznego i radosnego dzieciństwa. Dzięki takim wspomnieniom Wołyń jest miejscem za którym się tęskni a zapamiętane koszmary wojny nie zmniejszą tej tęsknoty.

Kowel kwiecień i maj 1944 roku

W okresie nasilenia się mordów dokonywanych przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej w 1943 roku wielu szukało schronienia w miastach. Okupowany przez Niemców Kowel wydawał się uciekającym przed rzezią ukraińską miejscem bezpiecznym. Niestety zły los nie ominął mieszkańców Kowla i tych uciekinierów.

Zapisane po latach przez 9 letnią wówczas Hilarię Głowacą z Dunajskich i 12 letnią Teresę Ostrowską z Kalińskich zapamiętane z tamtych chwil fragmenty wydarzeń opisują losy cywilnych mieszkańców miasta w 1944 roku.

Machindex  Miejscowość  Forma  Poświęcony

UA226  Adamówka  Groby  Polskie ofiary głodu na Ukrainie 1932-1933

UA164  Aleksandrówka  Mogiła  70 Polaków zamordowanych w 1943 roku

UA227  Beresteczko  Groby  Polskie mogiły